Kennismaking met nieuw bestuurslid Maarten Post

Enige tijd geleden vroeg Rob Merkelbach of ik er voor voelde om lid te worden van de Stichting en ook mee te draaien in het bestuur. We hadden afgesproken om met het bestuur kennis te maken en aan de hand daarvan te beslissen of ik dat zou doen. Inmiddels is die kogel door de kerk en heb ik ja gezegd op het verzoek van Rob.

Daarom een korte introductie van mijzelf. Mijn naam is Maarten Post. Opgeleid als bioloog/ecoloog, met als bijvakken bodemkunde en luchtfoto-interpretatie in Utrecht en Enschede. Ik werk inmiddels al weer 37 jaar bij de provincie Noord-Brabant. Gestart als bioloog, ik coördineerde een vegetatiekartering in West-Brabant, en gaande weg heb ik mijn horizon verbreed. Zo mocht ik de vaststelling van het eerste provinciale Natuurbeleidsplan coördineren, was ik betrokken bij de opstelling van het Streekplan in 1992 met daarin voor het eerst een ecologische hoofdstructuur en mocht ik het eerste natuurcompensatiebeleid schrijven samen met mijn collega Frans Post. Die kennen sommigen van jullie misschien ook wel, immers een erkend vogelaar binnen de provincie Noord-Brabant. Verder mocht ik het tweede Waterhuishoudingsplan van de provincie  coördineren en ben ik ook nog manager geweest binnen de beleidsvelden Verkeer&Vervoer en Bedrijfsvoering. Een fijne werkgever die provincie, die mij de mogelijkheden bood om mij op vele fronten te ontwikkelen.

De laatste jaren zit ik in het team Energie en houd ik mij bezig met de introductie van elektrische bussen in het openbaar vervoer. Ik denk dat jullie die wel eens gezien zullen hebben in ’s-Hertogenbosch of misschien in Eindhoven. Daarnaast ben ik betrokken bij het beleid rond elektrisch rijden in z’n algemeenheid. Bijvoorbeeld het stimuleren van deelauto’s, de plaatsing van laadpalen in de openbare ruimte en innovaties binnen dat elektrisch rijden.

In 2018 ben ik als onderdeel van een geleidelijk afbouw van mijn carrière bij de provincie minder gaan werken. Ik mag nu lekker 4 dagen weekend houden en drie dagen werken. Daarmee kwam ook tijd vrij om naast werk ook nog wat andere dingen te gaan doen. Rob heeft dat momentum slim aangegrepen om mij te vragen me te gaan inzetten voor het Landschapsbeheer van het Aa-dal.

Dat Aa-dal dat ik natuurlijk al lang ken. Ik fiets altijd achter het Konijnenbosje langs over de Westakkers naar de Fietsbrug bij Berlicum over het kanaal en dan in een streep naar het provinciehuis. Mijn vrouw Mariëtte en ik wandelen er natuurlijk ook veel langs en door. En hoeveel mooier is dat beekdal na zijn herinrichting geworden! Wat ik extra leuk vind, zijn de strandjes die de nu weer dynamische beek opwerpt als hij het beekdal vult bij overvloedige regenval. De kinderen van Berlicum en Middelrode weten dat te vinden en te waarderen.

Over kinderen gesproken: ik heb er twee, 2 meiden die inmiddels, die allang de deur uit zijn en met hun vriendjes in Utrecht respectievelijk Beuningen wonen. Mijn vrouw is inmiddels al met pensioen.

We kunnen dan ook samen meer tijd besteden aan onze hobby’s: wandelen, tuinieren, fietsen, bridgen, vakantie vieren en city-trips maken. Verder fotografeer ik veel, speel ik nog volleybal (zaal en beach), sta één avond in de week in de sportschool (vooral om mijn rug te onderhouden) en zit ik wel eens langs de waterkant te vissen. Mijn tuin is lekker ruig, met een vijver, moeras (overloop regenwater van het dak) en de nodige voedselplanten: pruimen, stoofperen, frambozen ,rode bessen, zwarte bessen, Hazelnoten, bramen en druiven. Elk jaar staan er ook 20-40 orchideeën (gevlekte orchis) in mijn ‘graslandje’.

Laten we samen zorgen dat het Aa-dal nog mooier wordt dan het al is. En dat kan met een voedselbos in wording en afspraken met de gemeente over het beheer van de ‘Westakkers’.

Maarten Post, Middelrode, 4 juli 2020.